One day in Laos

Tak na prawdę to dwa dni.... no półtora. Tak czy siak, nasz romans z Laosem był krótki i wyczerpujący. Zarówno my jak i Leonard mieliśmy pozwolenie na pobyt w Tajlandii do 27 marca, musieliśmy więc opuścić kraj i wjechać spowrotem. Z Chiang Mai, piętrowym, superwygodnym autobusem jechaliśmy do granicy 8 godzin - przespaliśmy pawie cały czas. Potem już tylko autobus, tuk-tuk, autobus, tuk-tuk, i jesteśmy w stolicy Laosu. Od razu do Ambasady Tajskiej, Leo złożył podanie o wizę, my nieopodal wszamaliśmy śniadanie. Potem do centrum. Wyrzucili mnie z bagażami w "Scandinavian Bakery" a sami poszli szukać noclegu. Ja w skandynawskiej piekarni uraczyłem się eKspresso jakiego nie piłem do tej pory - nigdy bym nie pomyślał, że najlepszą kawę na świecie dostanę w Laosie.

Czasu na delektowanie się naparem miałem dużo bo znaleźć tu przyzwoity pokój okazało się sztuką niełatwą. Po ponad godzinnych poszukiwaniach zalogowaliśmy się w Mixon INN -  50 zł czysty (bardzo) pokój z klimą, łazienką TV i śniadaniem wliczonym w cenę...

Po szybkim prysznicu ruszyliśmy na promenadę na Lunch, potem my szwędać się po mieście, Leo z moim komputerem zostaje w hotelu, musi popracować. Na Wientain (podobnie jak na Koh Chang) travelbitowcy nie zostawiają suchej nitki. Nie jest tu jednak tak źle. W porównaniu do Tajlandii jest tu dużo bardziej brudno, francuską nutę czuć jednak na każdym kroku, klimat jest jakiś taki chill-outowy, a BeerLao faktycznie bardzo dobre.

Ruszyliśmy na spacer wzdłuż Mekongu - powinien być gdzieś tutaj...w porze deszczowej.

Upał nieznośny. Docieramy do Wat Sisaket. Jednej z nielicznych autentycznych (ocalałych) świątyń - przechowuje się tam tysiące mniejszych lub większych posążków buddy,  w samej świątyni zaś, stare nieodnawiane malowidła - no photo.

Potem spacerek w stronę hotelu, po drodze That Dam stupa. Też bardzo stara, też ocalała w oryginalnym stanie. Fajnie wygląda stojąc na środku ronda - postawmy taką w Bochotnicy!!

Dosyć tego zwiedzania, tym razem nie jesteśmy w Azji po to by "zaliczać" kolejne zabytki a przede wszystkim by odpoczywać - szkoda że dorośliśmy do tego akurat wtedy, kiedy Sułek - pierwszy orędownik "odpoczywania" nie mógł pojechać.
Sulio! Środowisko tu bardzo nieprzyjazne dla palaczy...

...ale miałbyś czym wracać do domu nad ranem...

Bardzo, bardzo zmęczeni upałem a przede wszystkim całonocną podróżą przespaliśmy drugą połowę dnia. Wieczorem Leo Wyciągną nas na spacer do Patouxay Monument. Trochę długi ten spacer, opłacało się jednak. O zachodzie słońca łuk triumfalny wygląda zachwycająco. Potem kolacja nad Mekongiem i  wizyta na wieczornym targu - nawet kupiliśmy jakiegoś obrazka.

Drugiego dnia rano zaraz po śniadaniu ruszyliśmy na morning market, tam sporo biżuterii, kamieni i staroci - Leo jest w swoim żywiole. My trochę znudzeni, skoczyliśmy jeszcze raz napić się pysznej kawy i poobserwować "ulicę".  Do ambasady pojechaliśmy koło 13, Leo dość szybko odebrał paszport. Rajd przez miasto, może zdążymy na autobus przez granicę o 14. Na autobus zdążyliśmy, bilety niestety już wyprzedane. Kolejny dopiero o 16. Spędziliśmy 2 męczące godziny na dworcu, potem kolejnych 15 agonalnych godzin łapiąc kolejne autobusy. o 7 rano dotarliśmy do sennego, prowincjonalnego Nan. Cokolwiek nas tu spotka, do autobusa nie wepchniecie mnie za żadne skarby świata. W planie jest dużo jazdy skuterami, ognisko, kolacja wieśniaka i dużo odpoczywania. To już nasz ostatni tydzień w Tajlandii - żadnego pośpiechu, żadnych nocnych tras przez cały kraj (to jak wrócimy do Bangkoku??) - tylko czysty relaks na tajskiej wsi.